☑️ જ્યારે પણ કોઈ નવી અને ક્રાંતિકારી ટેકનોલોજી આવે છે, ત્યારે માનવ સમાજની પ્રતિક્રિયા લગભગ સમાન તબક્કાઓમાંથી પસાર થાય છે:
અવિશ્વાસ અને ઉપહાસ (Disbelief and Ridicule): શરૂઆતમાં, મોટાભાગના લોકો નવી ટેકનોલોજીને અશક્ય, અવ્યવહારુ અથવા તો હાસ્યાસ્પદ માને છે. તેઓ તેની મજાક ઉડાવે છે કારણ કે તે તેમની વર્તમાન સમજ અને દુનિયાની બહારની વાત હોય છે.
ઉદાહરણ (વિમાન): રાઈટ બંધુઓએ જ્યારે પ્રથમ વખત ઉડાન ભરી, તે પહેલાં અને તેના ઘણા સમય પછી પણ, મોટાભાગના અખબારો, વૈજ્ઞાનિકો અને સામાન્ય લોકોએ તેમની મજાક ઉડાવી હતી. "જો ભગવાને માણસને ઉડવા માટે બનાવ્યો હોત, તો તેને પાંખો આપી હોત" - આ એક સામાન્ય તર્ક હતો.
ડર અને શંકા (Fear and Skepticism): જ્યારે ટેકનોલોજી થોડી વાસ્તવિક બનવા લાગે છે, ત્યારે લોકો તેનાથી ડરવા લાગે છે. તેમને નોકરીઓ ગુમાવવાનો, સુરક્ષાનો અને સામાજિક પરિવર્તનનો ડર સતાવે છે.
ઉદાહરણ (કમ્પ્યુટર): જ્યારે કમ્પ્યુટર્સ આવ્યા, ત્યારે લોકોને ડર હતો કે તે લાખો લોકોની નોકરીઓ છીનવી લેશે અને મનુષ્યને બિનજરૂરી બનાવી દેશે.
ધીમો સ્વીકાર (Gradual Acceptance): ધીમે ધીમે, જેમ જેમ ટેકનોલોજીના ફાયદા દેખાવા લાગે છે અને તે વધુ સુલભ બને છે, તેમ તેમ લોકો તેને અપનાવવાનું શરૂ કરે છે.
અનિવાર્યતા (Integration and Inevitability): અંતે, ટેકનોલોજી આપણા જીવનનો એટલો અભિન્ન ભાગ બની જાય છે કે તેના વિનાના જીવનની કલ્પના કરવી પણ મુશ્કેલ બની જાય છે.
ઉદાહરણ (ઇન્ટરનેટ અને સ્માર્ટફોન): આજે આપણે ઇન્ટરનેટ કે સ્માર્ટફોન વિનાના જીવનની કલ્પના કરી શકતા નથી, પરંતુ એક સમયે આ પણ એક કાલ્પનિક વાત લાગતી હતી.
AI (આર્ટિફિશિયલ ઇન્ટેલિજન્સ) આજે એ જ તબક્કામાંથી પસાર થઈ રહ્યું છે:
ઉપહાસ: લોકો AI દ્વારા બનતી રમુજી તસવીરો અને ભૂલો પર હસે છે. તેઓ કહે છે કે "AI ક્યારેય માણસ જેવું વિચારી શકશે નહીં."
ડર: ઘણા લોકોને ડર છે કે AI તેમની નોકરીઓ છીનવી લેશે, તેનો દુરુપયોગ થશે, અથવા તે માનવતા માટે ખતરો બની શકે છે.
સ્વીકાર: ધીમે ધીમે, આપણે જોઈ રહ્યા છીએ કે AI આપણા રોજિંદા જીવનમાં મદદરૂપ થઈ રહ્યું છે - ભલે તે સ્માર્ટફોનના આસિસ્ટન્ટમાં હોય, ઓનલાઈન ખરીદીના સૂચનોમાં હોય કે મેડિકલ ડાયગ્નોસિસમાં હોય.
